Współczesne samochody są wprost nafaszerowane rozmaitymi systemami. Część z nich ma ułatwić kierowcom jazdę, inne odpowiadają za bezpieczeństwo. System DSC jest jednym z tych, które możemy umiejscowić w obydwu wymienionych kategoriach.
DSC, czyli co?
DSC to skrót, który rozwija się jako Dynamic Stability Control. Jest to zatem system będący w gruncie rzeczy układem dynamicznej kontroli stabilności pojazdów. Można go traktować jako wiele systemów (m.in. ABS, EBD, BAS itp.) w pigułce. Odpowiada za stabilizację toru jazdy samochodu. Aktywuje się zwykle w dwóch sytuacjach:
1. Wówczas gdy auto w dynamiczny sposób wchodzi w zakręty;
2. W przypadku konieczności reakcji na nagle pojawiające się przeszkody.Na uwagę zasługuje fakt, że DSC po włączeniu się przejmuje kontrolę nad innymi układami, choćby takimi jak ABS czy ASR. DSC wyposażony jest w zbiór specjalnych czujników, których praca polega na wychwyceniu tendencji do wypadnięcia samochodu z zakrętu. Nie musi to być ryzyko całkowitego opuszczenia drogi. DSC zareaguje także wówczas gdy tor jazdy naszego samochodu choćby delikatnie się zdestabilizuje. W takich sytuacjach DSC reaguje automatycznie. Jego działanie objawia się przyhamowaniem odpowiednich kół tak, by pojazd mógł stabilnie kontynuować jazdę. Pomocną funkcją DSC jest również niedopuszczanie do zablokowania kół, co jak wiadomo, prowadzi do poślizgu.
Jak działa system DSC?
Za poprawne działanie DSC odpowiada szereg czujników. Monitorują one m.in. pozycję pedału gazu, ciśnienie w układzie hamulcowym, aktualny skręt kierownicy, prędkość obrotową kół oraz przyspieszenia (poprzeczne i kątowe). DSC na bieżąco analizując wszystkie te dane, w mgnieniu oka dowiaduje się o wystąpieniu nadsterowności lub podsterowności. Jeśli dochodzi do zboczenia z toru jazdy, jednostka hydrauliczna aktywuje się, a ciśnienie płynu hamulcowego w obwodzie ulega zwiększeniu. To z kolei prowadzi do zwiększenia prędkości obrotowej wybranego koła (jednego lub kilku) i jednoczesnego wyhamowania pozostałych. Wszystko odbywa się niemal niezauważalnie, gdyż kierowca przez cały czas panuje nad samochodem i kierunkiem jazdy. System DSC ułatwia kierowcy opanowanie samochodu, dzięki czemu ryzyko wypadnięcia z drogi znacząco spada.
DSC to tylko nazwa handlowa
DSC system to tak naprawdę odpowiednik znanego szerzej ESP. Skrót DSC to tylko jedna z możliwości nazwania tego systemu. Ogólna zaakceptowana powszechnie nazwa brzmi ESC, co tłumaczymy jako Electronic Stability Control. To określenie najlepiej oddaje istotę opisywanego systemu. Zostało zresztą uznane m.in. przez Europejskie Stowarzyszenie Producentów Pojazdów czy Północnoamerykańskie Stowarzyszenie Inżynierów Motoryzacyjnych. Mówiąc krótko DSC to po prostu nazwa handlowa, jedna z wielu obecnych w użyciu. Pod taką nazwą pojawia się w samochodach Land Rovera, BMW, Mini, Jaguara, Forda i Mazdy. Jako synonimy DSC należy traktować na przykład:
– DSTC (Volvo);
– PSM (Porsche);
– ESP (marki wchodzące w skład koncernu Daimler AG);
– VDIM (marki koncernu Toyota);
– VDC (Alfa Romeo).
System DSC – kiedy lepiej go wyłączyć?
DSC system wyłączany bywa przez profesjonalnych kierowców sportowych. Podczas wyścigu mógłby on bowiem bardziej przeszkodzić niż pomóc. Nie każdy jednak jest kierowcą wyścigowym. W jakich zatem sytuacjach wskazane jest wyłączenie go przez zwykłego kierowcę?Zacznijmy od tego, że aktywacja systemu następuje automatycznie. Zwykle można go jednak wyłączyć ręcznie, do czego służy przycisk na konsoli, ewentualnie ustawienia dostępne z pozycji wyświetlacza. Dezaktywacja DSC wskazana jest podczas przemieszczania się drogami nieutwardzonymi, a konkretnie o miękkiej nawierzchni. W takich warunkach praca czujników dałaby prawdopodobnie niewiarygodne rezultaty. Odczyty trafiające do komputera sterującego układem będą opierać się na błędnych danych wynikających z jazdy np. po błocie. W efekcie system będzie włączać się zupełnie niepotrzebnie, co będzie nie tylko bezcelowe, ale też irytujące i utrudniające całą podróż. Inną sytuacją, gdy wskazane jest ręczne wyłączenie DSC jest jazda w górach z łańcuchami założonymi na koła.
Historia systemu DSC
System kontroli stabilności zadebiutował w maju 1995 r. Pod wspomnianą już nazwą ESP pojawił się w Mercedesie klasy S (z serii W140) w odmianie coupe. Na popularyzację ESP trzeba było poczekać jeszcze 2 lata. Tu także pierwsze skrzypce grał Mercedes-Benz. ESP posłużyło jako element seryjnego wyposażenia Mercedesa klasy A, który podczas pierwszych testów zaliczał wpadki. Polegały one na wypadaniu z drogi podczas „testu łosia” w Szwecji oraz na dachowaniu podczas dynamicznej jazdy między pachołkami. Tym samym mały Mercedes klasy A stał się pierwszym na świecie autem, które seryjnie wyposażane było w omawiany system. Od 1999 ESP stało się standardem dla każdego modelu Mercedesa. Od 2011 system stabilizacji musi być na pokładzie wszystkich aut sprzedawanych w USA. Amerykanie wyliczyli bowiem, że montowanie układu w każdym aucie pozwoli na uratowanie nawet 10 000 osób rocznie. Można wywnioskować, że jest to jedna z tych opcji wyposażenia, na której nie warto oszczędzać.
